Als Je jong bent begrijp je de gevolgen niet

Als Je jong bent begrijp je de gevolgen niet

Als je jong bent dan neem je alles met een korreltje zout, het kan je niet zoveel schelen of je staat er gewoon niet bij stil, dat laatste denk ik, als ik zo terug kijk. een mooi voorbeeld in dit geval is mijn diensttijd! Door broederdienst en nog iets met studie was ik diegene die het land moest verdedigen, tenminste ik was de klos! Ik was net achttien jaar en we waren op oefening ergens in Drenthe. Wij met onze 176 ziekenauto compagnie en aangezien wij zelden actief meededen aan oefeningen behalve dan met zogenaamde (Lotus) slachtoffers rondrijden gebeurde er meestal niks en was onze Uzi met mondingsstop maar een vervelend ding. Iets wat je regelmatig kwijt raakte in ieder geval. Maar goed we waren nu echt op kamp en dat hadden we deze keer voorbereid. Mijn Toolset zoals dat heten lag vol met drank, tosties en keuken apparaten. En een paar reserveonderdelen voor de ziekenauto’s.

Normaal kregen we nooit losse flodders om het verhaal een beetje mee te spelen als we aangevallen werden. Dus wij hadden grote voorraden vuurwerk mee! Wij waren voorbereid! Als de vijand knalt dan knallen wij ook! Deze keer laten we niet zomaar over ons heen lopen. Zo gezegd zo gedaan! De patrouille die ons kamp moest bewaken ging om het uur een rondje lopen in het pikke donker! En zo kwam het dat één van de patrouille gangers een struikeldraad met daaraan een vuurpot vond en deze in zijn binnenzak meenam voor als de vijand zou aanvallen. Ja, dat zou een knalfuif worden voor de vijand we zouden ze eens goed in het licht zetten!

Terug naar het kamp, de tuimelaar die de vuurpot moest ontsteken raakte het hemd van de soldaat. Op het verkeerde moment ontbrandde de vuurpot en deze begint zijn vuur te spuwen langs het lichaam van de soldaat. Verwarring al om! De vijand valt aan werd er gedacht, paniek en heel veel vuur en veel, heel veel geschreeuw, tijd om al ons vuurwerk af te steken. En alleen zijn maatje had het door wat er aan de hand was. Zijn grote vriend  stond compleet in de fik. Omdat er geschreeuwd werd begon iedereen te schreeuwen tot we eindelijk zagen wat er aan de hand was! Met jassen en zand alles wat er in de buurt was werd het vuur op de jongen uitgeslagen, uitgemaakt! Dramatisch einde wat zo leuk had kunnen zijn.  De jongen werd afgevoerd met een normale burger ambulance, ondanks dat er een stuk of 30 voertuigen om heen stonden, ziekenauto’s die normaal bestuurd werden door mensen  met een gemiddeld leeftijd van 19 jaar. In het midden mijn Toolset, mijn vrachtwagen, waar wij uiteindelijk belanden met een man of tien en dan ga begin je er langzaam over te praten over het geen wat gebeurt is!

 

Hij is wel mooi uit de brand nu! zegt er één hardop. Iedereen schiet in de lach! De diensttijd die wij zo vervloekten zat er voor hem op, dat begrepen wij maar al te goed en we konden niks aan het gebeuren veranderen, we bakten tosties, we namen een borrel en al gauw was het weer beregezellig.

De volgende dag gingen we terug naar de kazerne en bezochten we de foerier de man van de kleding uitgifte. Ze hadden net de spullen gebracht van die jongen die die vuurpot in zijn binnenzak had gestopt. Hij wist te vertellen dat hij geen oor meer had, de helft van zijn lichaam en gezicht verbrand, zijn kleding stonk naar de urine, hier ruik maar zei ie! Wij wisten genoeg, hij komt echt niet meer terug bij ons. ‘S avonds  aan de compagnies bar werd er nog even nagepraat over het voorval er werd weer vrolijke muziek opgezet en het ging allemaal weer door.

Nu ik ruim 30 jaar ouder ben moet ik daar nog steeds aan denken, en vraag ik me af “hoe is het ooit met die jongen afgelopen” is hij ondanks alles nog gelukkig geworden. Vreemd dat je daar op dat moment niet bij stilstaat en daar heb ik maar één verklaring voor:  Als Je jong bent begrijp je de gevolgen niet! Jonge mensen walsen over gebeurtenissen heen, later als je ouder bent krijg je tijd om daar over na te denken je veranderd er niks meer aan, maar het houdt je wel bezig! Dat is heel normaal!