Ze vroeg aan mij of ik een verhaal kon schrijven over deze foto!

Dit is Ruyghweg nummer 19 in Den Helder.

Allereerst, als je uit het raam kijkt staat daar mijn Opel Ascona, waar nooit lampjes van begonnen te knipperen of irritante geluiden gaf, omdat je je gordel niet om had. Één keer in het half jaar vulde je de olie wat bij en voor de rest zorgde je dat de tank altijd vol was. Met deze auto ben ik half Nederland, België en een groot deel van Frankrijk door gereisd. En de achterbank zat ook heerlijk! Daar ben ik achter gekomen toen ik in Frankrijk een voedsel vergiftiging opliep. Iemand anders moest rijden. Doodziek keek ik af en toe waar wij waren.

Zoals elke auto veel te duur gekocht en wanneer ik met Henk, een collega op het terras zit bij de visafslag zien we dat een man met zijn auto tegen mijn Opeltje aanrijdt! De hele bumper welke je op de foto ziet wijst 45 graden omhoog. We stormen er op af en Henk gaat half onder de auto liggen. Dat hele ding is ontzet! Roept Henk. De man in de andere auto stapt geschrokken uit en geeft mij 500 gulden. Sorry jongen, ik had het niet gezien. Het is al goed, kalm maar Henk! Dat de man weer weg was hebben we de bumper weer enigszins recht gebogen en zijn we nog vrolijk de stad in geweest. Die Opel bracht mij altijd thuis!

Dan de erker met het prachtige glas in lood. Dat was het laatste wat aan mijn huis opgeknapt diende te worden. Aannemer Meneer Kerstbergen, een goede kennis van mijn vader heeft dit voor een schappelijke prijs gerenoveerd. Die man hoefde je niks te vertellen. Die kwam binnen met zijn sigaar en zei: dat glas in lood moet je houden jonguh de rest wordt allemaal hard hout van boven tot beneden. (Twee verdiepingen) Tijdens de bouw kwam hij af en toe kijken. Met de handen in de zij, Gaat goed hè, dat wordt mooi! En dan nam hij weer een trekkie van zijn sigaar. Hij was altijd druk! Bij zijn huis in huisduinen had hij een waterput laten metselen met een gedraaid hengsel. Vele huisduiners en Heldersen kennen de waterput met gedraaid hengsel, misschien staat deze er nog. Niet veel later is Piet overleden, op vakantie in Spanje. Hij was altijd druk en daar vond hij rust.

De kast helemaal links. Ik kocht de kast samen met mijn moeder. Jongen, het eikenhout gaat jaren lang mee! Je hebt een kast voor je TV, Video, boeken en het is altijd lekker als je wat op kan bergen. Ik liet mij een kast aansmeren voor 2300 gulden. Nu had je toen niet veel keus en kwam alles op het zelfde neer, maar dit had totaal geen charme. Hij was groot, log, lelijk. Na een jaar of 5 heb ik ‘m met veel genoegen weggegeven. Veel plezier ermee! Ga nooit met je moeder meubels kopen!

De bank! Geloof mij die was nagelnieuw. Een prachtige lederen bank, maar daar moest een kleedje overheen. Jawel een grand Foulard! Dat was toen mode. Ook de bank is met de kast mee gegaan. Veel plezier ermee!

Als laatste het groene stoeltje. Ik had ‘m ergens tweedehands gekocht voor een tientje. Een rokersstoeltje! Een stoeltje waar je in weg zaktte, waar je uren op kon zitten, lekker voor je uit kon kijken, gewoon even nergens aan denken. Iedereen die voorbij kwam zwaaide je gedag en als je de andere kant op keek zag je de klussen die nog gedaan moesten worden. Het is goed zo! Zo’n stoeltje was dat! Door onze kinderen heeft hij het niet overleeft, en ik kijk nog met regelmaat bij kringlopen of daar nog zo’n rokersstoel staat. Als iets daar enigszins op lijkt, dan ga ik daar even op zitten en verbeeld ik mij dat ik op mijn groene rokersstoel zit voor het raam in de erker zwaaiend na voorbijgangers en als ik de andere kant op kijk. Denk ik, Nee, dit gaat ‘m niet worden!

Daar staat onderin de kast een haas met twee kinderen, haasjes daar omheen, ook dat heeft weer een verhaal!

Waar we nu wonen heeft bijna elk dingetje, elk schilderijtje, elk meubeltje een verhaal. En die haasjes hebben we nog!