Naar het scheepvaart museum (Amsterdam)

Het is deze keer niet zo ver rijden, maar het is dan wel weer midden in Amsterdam. Het Scheepvaart Museum. Vroeger op mijn werk, was daar iemand die kon dat heel leuk zeggen. Zoals het er staat MKAD en dan met een aardappel in je keel. Eerst had ik ‘m niet door maar na een aantal keren Oooow jongen, het is Marine Kazerne Amsterdam. Ik heb daar een paar cursussen gehad en dat is al heel lang geleden. Mijn zoon rijdt er zo heen. Ik weet wel waar dat is, zei hij! Een avond van tevoren hebben we daar een een parkeerplek geboekt, bij het IJ. €15,- en dan de hele dag staan is een koopje in Amsterdam. Wat is dat lekker als je niet hoeft te rijden of je ook maar enigszins zorgen te maken over het verkeer, dat alle kanten uitschiet.

Jawel we worden wat ouder en nu staan we nog niet stil om de verkeersaanduidingen te lezen, maar de stress die we hebben, omdat we dat de afgelopen tien jaar niet hebben gedaan is enorm. Het is gewoon druk daar! Natuurlijk hadden we daar wel gekomen, maar hoe makkelijk als je iemand hebt die rijdt en de weg weet! Trouwens, onderweg keek ik weer mijn ogen uit! Wat zijn er veel gebouwen bij gekomen, maar je ziet ook de mooie stukjes die onveranderd zijn. Ach ja, die linoleum fabriek. Heb wel eens een cursus gehad met iemand van de fabriek! Die man zag helemaal geel. Hoe goed is het voor je als je daar heul lang gewerkt hebt! Ik schiet een beetje in de lach, hoe goed is het als ergens heel lang werkt. Zo praat ik hardop in de auto en dan lig ikzelf in een deuk! We zijn er!

Het is gewoon een prachtig museum als we daar binnen komen. Oost ,West, Noord en zuid, we kunnen vier kanten op en bij toeval kiezen we de kant waar het meeste over te vertellen is! Wanneer we de eerste deur openen zien we allemaal bootjes, prachtig gemaakt en natuurlijk lazen we af en toe dat het speelgoed was voor de wat meer verwende kinderen. Die kinderen hebben waarschijnlijk nooit door gehad dat hun speelgoed ooit in een museum belanden. Maakt niet uit!

Het VOC, een zeer uitgebreiden documentatie over hoe en wat in de diverse wereld delen deden. Wij Nederlanders waren daar best wel goed in! Tijd voor een appelgebakje met een bakje koffie in het restourant! En hoewel alles er gelikt uit zag staan daar een viertal dames achter het buffet die van toeten nog blazen weten. Allereerst worden we in het Engels toe gesproken of we wilden aansluiten in de rij. Wij waren met z’n drieën en die andere ook. Wij bestellen twee appelgebak een citroengebakje, twee koffie en een thee! Dat duurt gewoon tien minuten! Het kwik, kwek en kwak gebeuren was er uit en je moest zelf het dienbord met alle lekkernij mee nemen naar de tafel. Dan snap ik wel dat het moeilijk is om aan Horeca personeel te komen. De horeca is Kut in musea! Dat was vroeger wel anders!

Daar is ook een tentoonstelling over Walvissen! En dan zie je hoe mensen het kunnen verpesten! Die ene Jan, Piet, Joris en Corneel die vingen af en toe een Walvis en konden daar ook mooi over vertellen. Hadden ze het daar maar bij gehouden! Het is weer het hebben, hebben, hebben, als daar complete fabrieken op het water varen, die walvissen dood maken. De mensen schieten weer totaal door. Ik zie de messen, harpoenen al het leed, al die walvis producten. Dat is eigenlijk de boodschap, stelletje eikels! En daar was natuurlijk de Batavia, de sloep van Juul, de prachtige schilderijen en vele vele originele. Je moet er als Nederlander een keer hebben gekeken.

Het museum is absoluut een aanrader! Ik stuur jullie graag door!