Het zijn de jaren 70 en wij mochten naar de bios

We waren 11 misschien 12

en we gingen naar de bioscoop

Zondag matinee

of gewoon heel stoer

Op zaterdagavond

 

Tivoli of Rialto

Daar waren er maar twee

In de hele stad

kreeg je een gulden

Een cola met chips

of een rolletje drop

En die vrat je dan ook

allemaal in een kéér op!

Dan kwam de dorst!

 

Was het dag

als je binnen kwam

Met de Great Escape

waren we stil

Wanneer je weer buiten kwam

’s Avonds laat.

Wat was het donker

Als iemand de stilte doorbrak

Gaaf hè, die Steve Mc Queen

met z’n motor over dat prikkeldraad

 

Voor donker thuis

Zat er ingehamerd

Ach……. we werden opgehaald

Maar later met ons goede gedrag

Gingen we met de bus

De films van Bruce Lee

Kung Fu maakte

ons Mans

elke vuilnisbakje,

paaltje wat wij zagen staan

inclusief kreten

schopte je tegen aan

 

Dan ben je heel jong

Niet veel later

Een date gewoon,

omdat je haar leuk vond

Naar de film Black Emanuelle

Mijn vrienden,

drie rijen verder op!

Zij hebben volop genoten.

Toen zij opstond

Tijdens het fragment, het ritueel

Nu is het genoeg, dit is mij te veel

In al mijn onschuld

Geen idee, hoe dan?

 

The Killing Fields

Waar je onbezonnen heen gaat

Gewoon een leuke film, Je kent haar net!

Dan krijg je dat!

Op een enorm scherm

Het leed van de wereld

Je wist het wel, maar begreep het nooit

Het was meer iets voor het nieuws

Zo direct, meedogenloos

Zo’n film waardoor je een hekel krijgt

aan iedereen!

 

Daar waren maar twee bioscopen!

Met de beste films, waar je met plezier

een kaartje voor moest kopen!

 

Laatst waren we met z’n vieren naar

The Bikeriders een prachtige film

die zich afspeelt. Zo herkenbaar!

In een tijd waar alles nog mocht,

dat is toch een beetje onze tijd.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑